Scroll down for English version … 

Ben herkese güzel sözler söylemeyi çok seviyorum.

Karşımdakine bakınca, onun hakkında gördüğüm güzellikleri, onun karakterinde beğendiğim sadece 1 olgu dahi olsa (ki itiraf edelim, en sevimsiz tabir ettiğimiz kişide dahi beğendiğimiz bir olgu vardır elbet, sadece 1 tanecik bile olsa), işte o beğenmekte olduğum olguyu kendisine söyleyerek onu gördüğümü, etrafına kaplamış olduğu o kabuğa rağmen, gerçek O’nu gördüğümü ifade edecek şekilde kelimelere dökmeyi seviyorum hislerimi. Tüm saygım ve içtenliğimle, kabul ve takdirimle karşımdakine iletmeyi seçiyorum.

Çoğumuz karşımızdaki insandaki o güzel yanlarını görebilsek dahi, belki anlayamadığımız için, ya da kendi inançlarımızla örtüşmediği için, ve belki de sadece egomuz yüzünden söyleyemediğimiz için… ya da sadece karşımızdakinin hatalarını görüp onları tamir etmeye odaklandırılmış olduğumuz için, bunun gerçek olduğuna ikna edildiğimiz için… karşımızdakinde göremediğimiz, görebilsek bile söyleyemediğiz o güzel kelimelerden bahsediyorum.

Evet… sana diyorum… Insanız elbet,zaman zaman yenik düşebiliyor, daha yargılayıcı olabiliyoruz.

Bu yaşıma kadar hayatın bana öğrettiği tek bir gerçek var kanımca ve bende bu gerçeği satmaya adadım sanırım kendimi. Gerçekten adadım; tüm benliğimle bu açıdan bakmak üzere söz verdim… Ve eğittim kendimi zamanla…

Bu bir alışkanlık çalışması; önünde iki seçenek var; bu son derece açık ve basit. (Matrix’deki mavi ve kırmızı haplar  kadar basit.): Her önüne çıkan olayda, kişide ya iyiliği ve güzel olanı görmeyi tercih edebilirsin, yada daha mükkemmeliyetçi ve yargılayıcı tarafınla bakarak, muhtelif eksiklikleri görmeye odaklanabilirsin.

Ama unutma; biz o eksikleri görüp onları geliştirmeye gelmiş ÜSTÜN varlıklarız. Biz zaten mükemmeliz.

İşte tüm bu gerçeğin ışığında karşındakinin gözlerinin içine bakabilir, gerçekten dinlersen, onu olduğu varlık çerçevesinde kabul ederek gerçekten görmeye başlayabilir, bunu başarabilirsen… ona söyleyecek binlerce güzel kelime bulabilirsin. Ve akabinde, sözlerinle karşındakini bir adım daha ileri taşıyabilirsin, onu mutlu edebilir, onu yüceltebilirsin… Ve işte bu insanlığın, bu beklentisiz iyiliğin, bir gün, bir şekilde sana geri döner… Evrenin büyüsüdür bu! Herşey devinim halindedir.

Peki… sen hangi hapı seçmeyi tercih ediyorsun? Hayat denen bu yolcuğu güzelleştirip güzelleştirmek sana kalmış… Bugün yaptığın her seçimle içinde bildiğin, hissettiğin bu gerçeği hayata geçirebilme, sistemi değiştirebilme gücüne sahipsin; bir tek SEN kendi hayatını değitirebilirsin, kimse bunun senin için yapamaz… Hadi, seçim sende… Mavi mi, kırmızı mı?
English version….

I love to praise the others with my words.

When I look at the other, I love to verbalize the beauty I see in them. Lets accept it, even with the least likely candidate, there can be one attribute that you might like, you can find if not any but a single attribute that triggers your attention. And, when this happens, I just let the words find life, express that I see in other inspite of that protective shell he/she has built around him/herself. That, I do get to see the real him. With all my sincerity and respect, acceptance and appreciation let the other openly know how they make me feel.

I choose to verbalize those uplifting words that we can’t utter even though we see the beauty in the other. We choose not to verbalize may be because even though we do get to really see the other, we do not understand them. May be… Because it contradicts with our beliefs or may be we simply are beings led by our egos…. Or, may be, we are just programed to see the downsides, the missing pieces in all those surrounding us and shift our attention to fixing them… which leads to more contradictions in the end.

Those words we simply do not choose to use may be because we really don’t see the other, or we can see but purposely choose not to praise as a result of the various illusions expressed above.

Yes, I am referring to you! We are human beings after all, and, we do become weak and fall to judgment from time to time.

Among all others, there is one single reality that this life has thought me… and I am here to sell you this truth. Literally and naturally, dedicated myself to promote this reality… promised myself to always try to perceive life from this particular angle… And hence, in time, educated myself to take this concious action in every encounter.

This is a habitual exercise; in every situation, you have two options. This is loud and clear! As simple as the red and blue pills expressed in the movie, the Matrix. In every situation, being, thing that you encounter, you might either choose to see the goodness and the beauty in the other, or, you can approach from your judgmental and perfection side, and can focus to see the various flows and shortfalls in the other.

But in the meantime, please keep in mind that we are these PERFECT beings here to see those flows in ourselves and improve them… But in the meantime, keeping in mind that, we are always and already absolute and beautiful.

And… in light of all these, if you can really look into the eyes of the other, really listen and accept them within the boundaries of their existence… if you can truly accomplish this… you can find not only one, but millions of uplifting words to utter to the other. You can carry them one step forwards with your words, you can make them happy and in peace with themselves, you can praise them. And this humanity, this unselfish deed will return to you someday… That is the enchantment of life really… What goes around does come around… Sooner or later.

Now, which pill do you choose? With your every decision you hold the key to manifest this reality in your life. You have the power to change and alter the system. What you perceive as real world can be changed with your perception… only. You only have the power to change YOUR life… You have a choice… Blue or red pill… Come now, which one do you choose!