In this era we’re entering, as our human journey within our bodies extends, it’s clear that life’s meaning lies in savoring and fully embracing our unique stories. Reaching 50 years on this wonderful planet, Earth, broadens our perspective, allowing us to see the cause and effect of universal laws. We gain understanding and acceptance of our choices, and learn to embrace who we are because of those once seemingly insignificant decisions we have made in the quantum realm. We start to honor the life experiences and the incredible souls that have shaped us into who we are today.

Experiencing our lives from an observer state of mind with a detached perspective, we begin to understand more clearly the relationship between events and their reasons, delving deeper into the intentions of creation. And in return, hopefully internalize the truth that life is not happening to us but through us.

Nearly 8 years ago, through a pay it forward initiative on Facebook, I thought I was contributing to a chain of goodness in the world and playing a small part in the human story. Little did I know that this selfless act was guiding me towards the path my heart truly desired.

Today, I kindly invite all of us to celebrate a truly special soul who has been a pivotal influence over my last eight years. It’s his presence, curiosity, wonder, love, and support that have sculpted me into the person I am today, bravely pursuing myself in life.

To my wonderful partner, M, you have been one of the greatest gifts life has given me. Your mischievous and visionary nature, combined with your creative spirit, has completely transformed my perception of “being.” With you, life has not only flourished but also shown me that our only limits are those we set for ourselves. You are a true composer of life, crafting beautiful ideas in every conceivable area, especially if they support a sustainable system and possess inherent goodness for the whole. Your ability to manifest beauty in everything is your greatest magic and gift to the world.

You are a beacon of light, illuminating our paths and expanding our visions. Your ability to see beyond the surface and appreciate the essence of every individual, every encounter, every intention is extraordinary. You remind us of the interconnectedness of all things in this vast universe.

I want to thank you for the roller coaster ride we embarked on 8 years ago. Together, we have fearlessly embraced the unknown, following our intuition as our compass. With you by my side, I have found the courage to speak my truth, not only to you but to the world!

Saying “yes” to life is even more exhilarating with you beside me. Together, we grow, explore, create, dream, and contribute to the creation of a more beautiful world—a vision our hearts know is possible. I am ever grateful that our paths have crossed and that we have the opportunity to walk this pathless path together.

And, my lovely, dear Creation, I am filled with gratitude for intertwining the paths of Markus and me in this dimension, for guiding us to find each other and our life’s mission.

I am thankful for the compassionate lessons you have offered us, and for the willingness of our souls to use these experiences for our growth. I am endlessly grateful that we have been able to support each other on this journey, strengthening our belief in achieving what many might consider impossible. Together, with an unwavering belief in unity, we continue to contribute to the creation of Utopia, a realm once labeled as impossible.

I cherish every moment, every encounter, every collaboration and every journey we’ve shared together. I am excited and full of anticipation for what we will discover and experience together in the next 50 years.

Here’s to countless more years filled with happiness, hope, peace, creativity and hopefully, with full surrender.

İyi ki sen sensin Markus William Lehto ve bu yolda birlikteyiz!

Hamdolsun.

Günümüzde ortalama yaşın 100’lü yaşlar olduğu beklentisinden yola çıkarsak; yolun yarısına kaldı bir sene:)Kaç tane Eda’ya ev sahipliği yaptı bu minnacık beden. Hep yaşamı anlamlandırma, neden bu gezegende, bu bedende, bu coğrafyada, bu ailede, bu şartlarda doğmuş olduğumu sorgulama arzusunda oldum her nedense. Kükreyen egonun, ayrımcılığın, kıtlık bilincinin, korkunun, vazgeçmişliğin ve sınırların kabul gördüğü ve şekillendirdiği bu gezegende, yaşamakta olduğumuz oyunun ötesinde bir gerçekliğin var olduğuna inanmak istedim. Daimî olarak arayıştaydım. Anlam arayışında olan, kabul görenin ve kabul edilmiş olanın ötesini merak eden bir varlık oldum. Ailem biraz anarşist ruhlu gördü beni belki de ama ben sadece yaratma, dönüşebilme ve dönüştürme kapasitemizi merak ediyordum.Bu cennet gezegenin üstünde neden kulların çizdiği bu sınırların içinde yaşamaya devam etmeyi kabul ediyorduk? Neden bir gezegen üstünde yaşayan tek bir ırk olduğumuzu algılayamıyorduk? Neden kıtlık bilincine boyun eğiyor, aç gözle yaşama, ötekine, maddelere saldırıyorduk? Neden bolluk bereket gezegeninde yaşadığımızı idrak edemiyorduk? Neden bizlere dikte edilen sistemleri, dinleri, yargıları ve illüzyonları kabul ediyorduk? Neden kulların bizden önce çizdiği yolu tek doğru olarak kabul ediyorduk?Neden samimiyetle yaklaşamıyorduk birbirimize? Neden diğerini öteki olarak görüyor, saklanmak adına maskelerimize sığınıyorduk? Neden kendimize aynada bakma cesaretini gösteremiyorduk? Neden yargılıyorduk birbirimizi? Neden canımız acıdığında acıtmak istiyorduk diğerlerini? Neden en primitif hayvani güdülerimizin ötesinde Tanrısal vasıflarımızı uyandırmaya cesaret edemiyorduk?Bu sorulara cevaplarımı arama yolculuğunda nice kimliğe ev sahipliği yaptı bu kırılgan bedenim. Arama yolculuğumda nice güzel ruhla çakıştı yollarım. Birlikten çıkacak güce inancımızla tutunduk birbirimize, zora düştüğümüzde birbirimize döndük baktık. Bu meşakkatli insanlık yolculuğunda yalnız olmadığımızı anımsamak en kıymetlisi oldu benim için. Ve sizlerin varlığınız için, yaşamın yoluma kattığı güzel ruhlar olarak, benim kanatlarımın altındaki itici güç olduğunuz için minnettarım.Yaşamımın ikinci yarısında daha nice unutulmaz anıların beni beklediğinin bilinci ile, yaşamın benden taşmasını beklediği vazifelerimi gönülden kabul ediyorum.

Umuda, erdeme, dönüşüme, hakkaniyete, sevgiye, işbirliğine ve kapsayıcılığa inançlarını, emeklerini veren bizlerin kaybettiğimize inanmıyorum. Her şeye rağmen kazandık biz. Karşımızdaki haksızlığın, adaletsizliğin, ahlaksızlığın ve dengesizliğin ağırlığına rağmen gördüğümüz resim bizlere aslında şunu söylüyor;

Evet, ülkemiz tam ortasından ikiye bölünmüş durumda. Sonuçlar üç aşağı beş yukarı değişse de biliyoruz ki, ülkemizin yarısı dönüşüme direnmekteyken diğer kalan yarısı insanlığımızın erdemli vasıflarının uyandığı, kapsayıcı ve hakkaniyetli yepyeni bir geleceğin özlemi ile dönüşümü seçiyor. %50’si umudun peşinden giderken, %50’si kurban psikolojisinden çıkmaya direnç gösteriyor. Uzun bir yolculukta uyanarak, birleşerek, gelişerek ilerliyoruz ve bizler bakış açımızı, algımızı genişlettikçe çevremize etki etmeye devam ediyor olacağız. Adım adım ilerlediğimiz bu yolda, bir gün %51 olacağız.

Bu süreçte en büyük ümidim yaşam döngümüzde hak etmişliğimizin gelmiş olması ve vazifemizi gerçekleştireceğimiz yepyeni bir geleceğe adım atıyor olmamızdı. Bugün gördüğümüz resim günün bugün olmadığını bizlere fısıldıyor olsa da, büyük oranda olduğumuzu ve birleştikçe mucizelere vesile olabileceğimizi de söylüyor bizlere.

Bu süreçte, hep birlikte, ülkemizde bir sevgi seline, erdemli ve kapsayıcı bir söyleme, ve insanların gözlerinde parıldayan umuda tanıklık etme imkanı edindik. Uzun zamandır özlemini çektiğimiz bir gerçekliğin müjdeleyicisi olan umdun içimizde yeşermesine vesile oldukları için Kemal Kılıçdaroğlu ve kıymetli yol arkadaşlarının yanı sıra tarafsız bilgiyi bizlere sunmaya özen gösteren sevgili Oğuzhan Uğur ve Babala TV’ye ve sevgili Aposto ekibine ayrı ayrı minnetlerimi sunmak isterim.

Bu noktadan sonra, bilinci bir parça yüksek olan bizlerin diğerlerine hal yolu ile ilham olmaya devam etmemiz gerekiyor. Başka bir işleyişin ve var oluşun mümkün olduğunu kendi duruşumuz, üslubumuz ve yaklaşımımız ile onlara durmaksızın hissettirmemiz gerekiyor ki etki edebilelim.

Bu zorlu dönemde bizlerin yapacağı en önemli şeylerden biri, ülkemizdeki kutuplaşmanın azaltılması ve birleştirici bir söylemin güçlendirilmesidir. Erdemli varlıklar olarak, istesek de istemesek de ülkemizde ikamet eden insanların yarısının yaşamakta olduğu gerçekliğe ve tercihlerine saygı ile yaklaşmamız gerektiğine inanıyorum. Saygı ile ve hal yolu ile kendimizi dile getirmemiz, bizlerden taşanları kendi ekosistemimizin ötesine ulaştırmak için emekte olmamız gerektiğini düşünüyorum.

Pazar günü 18 yaşına yeni giren kızım ve arkadaşlarıyla seçim sandıklarının başındaydık, sistemin kusursuz işleyebilmesi ümidi ile, müşahitlik görevimizi yerine getirdik. Bugün kendisinden aile grubumuza gelen mesajı bizlere ilham olması ümidi ile paylaşmak istiyorum;

“Geçmiş olsun ailem. Ama bu iş burada bitmeyecek. Ben ve bugün sandığa sahip çıktığım arkadaşlarım bundan böyle her seçimde yer almak istediğimize karar verdik.”

Evet yolumuz uzun. Evet, coğrafya kaderdir. Ve ben kaderime razıyım. Bu mucizevi gezegende var olan en güzel topraklardan birinde yaşama gelmiş olduğum için minettarım. Bugün Atamızın izinde devam etmeye niyet ettiğimiz kurtuluş savaşının silahla değil, erdemle, sevgiyle, bilgiyle, hal yoluyla olacağına inancımla sizlerden rica ediyorum arkadaşlar; düşmeyelim, küsmeyelim, vaz geçmeyelim…

Ve sevgili Kemal Kılıçdarıoğlu, sizlere bir kez daha, bizlerden öte, evlatlarımızın geleceğine ümit olan kampanyanız, sözleriniz ve emeğiniz için teşekkür etmek isterim.

Yola devam.

Bir dönemdir hastanede bekleme odasındaymışım ve sanki sevdiğim bebek doğuracakmış gibi bir hisle bekleme halindeyim. Adeta çok kutsal, çok masum, sevgi dolu bir şeyi bekliyorum. Gelmekte olan – inandığım dönüşümü besleyecek ve hızlandıracak olan – o mucizevi anı bekliyor gibiyim. İçim sıkılmıyor değil. Sonuçta bekleme odasındayım, hastanede bir sevdiğinin sağlıcakla çıkmasını beklerken herkesin içi sıkılır.

Yüreğim ağzımda. İyiliğin, güzelliğin ve erdemin değer olduğu yepyeni bir eşiğin başlamasını bekliyorum adeta.

Bu kutsal topraklarda yaşayanlar olarak Dünya’ya ilham olacak bir birlik mesajını vermek üzere vazifemizi gerçekleştirmekte olduğumuza inanıyorum. Vuku bulan ve bizleri sarsan olayları gelişim derslerimiz olarak algılamayı tercih ediyorum. Bu toprakların hak ettiği refahı, huzuru, hakkaniyeti ve birliği yaşamamızın mümkün olduğuna inanıyorum.

Ülkemizin tarihinin yazıldığı bu günlerde bir bilinç sıçraması yaşamakta olduğumuzu hissediyorum. Ülkemizin hikayesinin en önemli anlarından birine katkı sağlama ve etki etme imkanı edinmiş şanslı kullar olduğumuzu biliyorum. Bu tarihi ana bedende tanıklık etme imkanı edinmiş olmamızın ise büyük bir lütuf olduğuna inanıyorum.

Bugün sohbetimizde Love Mafia üyelerimizden sevgili Arbil’im benim odağımı çok özel bir detaya yönlendirdi. Seçimin gerçekleşeceği gün – doğumhaneden çıkacağımız o özel gün – anneler gününe denk geliyor. Kapsayıcı, iyileştirici, adaletli, şefkatli, erdemli ve sevgi dolu bu enerjiyi küresel olarak andığımız o özel güne denk geliyor. Bizlere yaşam veren dişil enerjiyi onurlandırdığımız bugünde, yuvamız olan bu gezegende, bedenlendiğimiz ANAdolu’muzun geleceğini birlikte yazıyor olacağız.

Benim kızım 18 yaşında ve bugün seçimlerde oyunu kullanmak üzere ülkemize dönüyor. Bilgi çağının da etkisi ile Pazar günü vereceği oyun kıymetinin ve öneminin farkında olarak heyecanla yuvasına geliyor. Tanıklık etmekte olduğu gerçeklik ve izlemekte olduğu söylemler ona öylesine bir ümit vermiş durumdaki, yüreğinde dönüşüme inançla sandıkta oyunu vermeye geliyor. Eğitimi bittiğinde döneceği ve değer katacağı bir vatanının olmasını diliyor.

Ve işte, belki de bu yazımın ana sebebiyeti de bu aslında; inanca çağrı…

Yaratılışımız gereği ve tanıklık ettiğimiz tarihin de teyidi ile, insanın içindeki iyiye çok inanmayan varlıklarız bizler. İnsanların ahenk içinde yaşadığı toplumların var olması fikri bile çok ütopik gelebiliyor bizlere. Hiçbir şeyin ve hiç kimsenin değişmeyeceğine inanıyoruz. İnsanların kibirli ve aç gözlü varlıklar olduğuna dair kodlanmamız yaşamda inançta titreşmemize mâni oluyor adeta. İçimizde hep bir şüphe ve o şüphenin yarattığı düşük frekans ile yaklaşıyoruz yaşama ve bir diğerine.

Ama bugün çekim yasasının varlığı bizlere bilim tarafından kanıtlanmış durumda. Bedenimizden sızan frekansımızın düzeyi bizlerden öte dahil olduğumuz sistemin akışını ve oluşunu da etkiliyor. Biz bütünün ayrılmaz parçasıyız. İstesek de istemesek de enerji alanımız ve hislerimiz ile görmekte olduğumuz gerçekliğe etki ediyoruz.

“Kendini okyanusta bir damla sanma. Bir damlanın içinde kocaman bir okyanussun.” Mevlânâ Celâlettin Rûmî

Bütüne olan etkimiz ile bütün için her birimiz çok kıymetliyiz. Oldurmak istediğimiz enerjinin kendisi olmaya başladığımızda etki alanımız matematiksel bir gerçek olarak işleve geçiyor. İnançla var olduğumuzda, inançla yola koyulduğumuzda yaydığımız frekans ve etkisi de bütünde büyük bir etki yaratıyor.

İşte tam da bu sebeple, Pazar günü seçim sandıklarının başında bizlere düşen en büyük görevin inançta var olmamız olduğunu düşünüyorum. Vazgeçmişliğimizi, ümitsizliğimizi, umursamazlığımızı ve inançsızlığımızı park edip, gelmekte olan dönüşüme derin ve içten bir inançla orada var olmamız gerekiyor. Yayacağımız enerjinin gücüne inançla sevgide titreşmemiz gerekiyor. Bizleri bu boyuttaki yaşamımızda bekleyen en büyük vazifenin arifesinde olduğumuz bilinci ile doğduğumuz bu topraklara ve bizlere bu vatanı teslim eden Ata’mıza görevimizi yerine getirmemiz gerekiyor.

Bir yol sapağındayız ve en içten ümidim artık hak etmişliğimizin gelmiş olması.

Vaktin bugün olması.

Ümidin yeşermesi…

Yolumuz açık ve aydınlık olsun.

Sevgili Elif Ovalı’ya karanlığın içinde bir ışık gibi var olmaya devam ettiği, üstünde yaşamakta olduğumuz bu kutsal Anadolu’nun en erdemli vasıflarını gururla üstüne giydiği ve yuvasının kapısını kalbi güzelden geçen her kula açtığı için minnetlerimle… Onun çağrısı olan #serçeparmakumudunrengi ile hepimize sesleniyorum bugün…

Yaşamda herseyin bir vakti vardır. Senelerdir duymaktayım Antakya’nın kutsal kadim bilgeliğini, erdemini, birleştirici yapısını ama yaşamın akışında hiç kısmet olmadı kavuşmak. Vakit bugünmüş. Uzaktan duymakta olduklarımızı görmeden vazifemizin ne olduğunu hissedemeyeceğimiz inancı ile çıktık yola. Hakikat anlatılamazmış, ancak hissedilirmiş. İşte bu ülkemizin 11 ilinde yaşanmakta olan hakikat içinde geçerli. İçimize oturan taşın ağırlığını ve bizleri beklediğini gördüğümüz sorumluluğun büyüklüğünü kelimelerle anlatmak mümkün değilmiş. Görmeden hissedilmesi mümkün olmayan bir gerçeklikle karşı karşıyayız. Ve işte ancak o toprakları ziyaret edip, hissettiğimiz noktada bizi bekleyen vazifenin elzemliğini idrak edebilme imkanımız olacak. Bu sebeple, daha gitmemiş olanlarınıza tek çağrım… lütfen gidin ve görün.

Antakya iş makinalarının dışında sessiz, kimsecikler yok ortada. Çöken enkazlar temizlenmekte, kalanlar ise sessiz bir şekilde sıranın kendisine gelmesini beklemekte. Bir hikayenin, tarihin, kültürün yıkımına tanıklık edebiliyorsun sadece. “Neresinden tutsam da fayda sağlasam” diyen ruhun şaşkın bir şekilde bekleyen sorumluluğun ağırlığını hissediyor. Bölgeyi terk etmemeyi seçmiş olan depremzedelerimiz çadırlarında yaslarını tutarak beklemekte. En çok ihtiyaçları olan şeyin ise işlemek, üretmek, çalışmak olduğunu dile getiriyorlar. Beklemenin dışında fayda yaratacağına inandıkları projelerde çalıştıklarında yaslarını rafa kaldırabiliyorlar, yaşama dahil olabiliyorlar.

Cebinde paranın olmasının hiçbir manasının olmadığı bir şehir Antakya şu anda, satın alabileceğin hiçbir şey yok. Bütün sistem, orada büyük bir özveri ile, hizmet etmekte olan kurumların omuzlarına yüklenmiş şekilde işliyor. Bu bağlamda Afet Platformu gönüllülük esası ile ihtiyaç sahiplerine ihtiyaçlarını iletmeye devam etmekte. Gündelik yaşamlarına bir ara verip, sadece fayda sağlamak üzere bu bölgelerede hizmet eden tüm gönüllülere minnetle sizleri Toplum Gönüllüleri Vakfı gönüllülerinden sevgili Buse Toraman’ın çağrısını dinlemeye davet ediyorum. Afet Platformu’na gönüllü olarak katılmak istiyorsanız İhtiyaç Haritası WhatsApp Destek Hattı’na 08502424384’den ulaşabilirsiniz.

Yaşadığımız coğrafyanın gerçeklerinin yanı sıra küresel olarak yaşamakta olduğumuz iklim değişiklikleri neticesinde bizlerin işbirliğini ve çabasını bekleyen birçok doğa olayına gebe olan bir sürecinden içinden geçmekte olduğumuzu artık hepimiz biliyoruz. Tabi ki de yaşamımıza ve yaşamdan keyif aldığımız anları yaratmaya devam edeceğiz. Ama bir gerçek daha var ki, at gözlüklerimiz ile yaşama devam etmemiz artık mümkün değil. Gönüllülük esası ile her birimizin yaşadığımız dönüşüme katacağı bir değer var. İnanıyor ve umuyorum ki yakın zamanda kurumsal firmaların IK departmanları işe alım yaparken gönüllü olarak STK’larda çalışıp çalışmadığımızı sorguluyor ve gönüllü olarak STK’larda çalışanları pozitif ayrımcılık kapsamında önceliklendiriyor olacaklar. Salt üretim ve tüketim dünyasını desteklediğimiz gerçekliğin ötesine küresel olarak adım atmış bulunmaktayız. Bu sebeple deprem bölgesine yapmakta olduğumuz maddi yardımların yanı sıra, gönüllülük esası ile bizlerin fiziksel gücüne de ihtiyaç duyulmakta. Bu bağlamda İskenderun’da faaliyet gösteren Gönül Mutfağı’nın postunu da sizlerle paylaşmak isterim.

Topluluğuna hizmet tek taraflı bir iyilik meselesi değil aslında. Evimizde, oturduğumuz yerde, yaşananlara değer katma konusunda içsel hissettiğimiz acizliğin ilacı gönüllülük ilkesinde yatıyor. Sadece zihinsel gücümüzle değil, fiziksel gücümüzle bir fiil destek olduğumuzda, ellerimizi iş gücü ile meşgul ettiğimizde, zihnimiz de durmaya başlıyor. Anda fiziksel işleyişte olmak bizi devamlı yiyip bitiren, durmaksızın kurgular yazan ve kendi illüzyonunu destekleyen zihnimizin nefes almasına, durmasına vesile oluyor. Ve işte o anda kalbimiz sevgiyle ve inançla doluyor. Sizlerde, “bu dönemde bireysel olarak ne katkı sağlayabilirim” diyorsanız Gönül Mutfağı’na katılın. Arife günü onbinlerce insana yemek ulaştırmayı hedefliyorlar ve 4-5 gün öncesinde kendilerine katılabilecek gönüllülere çağrıda bulunuyorlar. Senden taşan sevginin onbinlere ulaşmasını diliyorsan, İskenderun’da seni tüm sevgisiyle bekleyen bir mutfak var, bil isterim.

Bu blogda yer verdiğim isimlerin ötesinde yüzlerce sivil toplum kuruluşu, binlerce düşünce kuruluşu ve kurum bir araya gelmiş değer katacak projeler yaratmakta. Benim de dahil olduğum birçok sosyal kabile değer katmak üzere oturumlar ve çalıştaylar düzenlemeye devam ederken, önümüzdeki sürecin çok uzun olduğunu bir kez daha hepimize anımsatmak istedim. Uzun soluklu bir yolculuk var önümüzde, maddi desteklerimize devam ederken ve geleceğe dair kurgulanan hikayelere değer katarken, gönüllülük esası ile de bölgede hizmet veren kuruluşlara katılmamız gerektiğini de anımsatmak isterim.

Unutmamalıyız ve unutturmamalıyız…

İşte şimdi yazımın en kıymetli bölümüne geldik. Sevgili Elif Ovalı‘nın fikri ile birbirimize ve herşeyden önce kendimize anımsatmak niyeti ile bir inisiyatif başladı. Kendisinden gelen çağrıyı yüreğinizde hissedeceğiniz ve katılacağınız ümidi ile paylaşmak isterim;

#serçeparmakumudunrengi

Serçe parmak en ince en kırılgan parmağımız ve Anadolu kültüründe ritüellerde kadınlar ellerine, erkekler serçe parmağına kına yakarlar.
Anadolu’da kına bir sözdür, birbirine sadakat ile bağlı kalmayı, adanmayı ifade eder.
Tarih boyunca gerek hastalıkların sağaltılmasında, gerekse çeşitli doğum, evlilik, yas ritüellerinde kullanılmıştır.
Oje de bir nevi kınanın günümüzde güzellik amaçlı simgesel olarak kullanılmasıdır.
Deprem felaketinin yaşandığı coğrafyaya destek vermek, kalıcı çözümler üretilince kadar bu gerçeği unutmamak ve unutturmamak için simgesel bir hareket başlatıyoruz.
Biz de kına veya kırmızı ojemizi küçük parmağımıza sürüp, birlik bilincin, yaralar sarılıncaya kadar canlı tutacağız.

Geleceğe, umuda odaklandık.

Depremin yaşandığı coğrafyaya ve insanlarına sözümüz olsun!

🌱Dünyanın neresinde olursak olalım elele, gönül gönüle yaralarımızı saracağız.
🌱Felaketin hepimizi derinden etkilediğini biliyoruz. Birlikte iyileşip, birlikte yeşermek için çabada olacağız.
🌱Kadınların ağır yükünün farkındayız, bu mücadelede onları yalnız bırakmayacağız.
🌱Bu topraklar ancak kendi halkı ve kültürü ile tekrar yeşerir, kültürlere saygı gösteren ve yaşatan projelerle şehirler yeniden hayat bulacak.
🌱Eğer siz de “ Serçe parmak umudun rengi “hareketine katılmak istiyorsanız #serceparmakumudunrengi
hastag ile görsel paylaşın!

31 Aralık’ı 1 Ocak’a bağlayan o bir dakika içinde neler değişiyor?

Bir günden diğerine her gün geçiş yapan bizler öğretilmişlikleri sorgulamaya dair içsel direncimiz neticesinde işte bu bir günden diğerine geçtiğimiz o bir saniyeye ne çok anlam, ümit, niyet yüklüyoruz… Halbuki her gece oluyor bu. Her gün güneş doğuyor, döngüsünü bizlere ve yaşamakta olduklarımıza aldırmaksızın tamamlıyor ve batıyor. Sistem mucizevi bir şekilde aksamadan her gün işliyor. Her gün ümitlerimizin tohumlarını dikmemiz, içinde yaşamak istediğimiz gerçekliği yaratmamız, bir parça daha özümüze yaklaşmamız için imkanlar sağlıyor bizlere. Aldığımız her nefes şimdi burada, anda olmamızı anımsatmak için bizlere yaşam üflüyor. Ve bizler, bir mucizenin içinde, bir mucize olarak var olduğumuzu anımsamaya ne yazık ki yeterli an ayırmıyoruz ki, bir yıldan diğerine geçerken böylesine heyecanlanıyoruz.

Belki de doğadan kendimizi bu kadar ayrı görmemiz evrensel yasaları fark etmemeksizin yaşamımıza devam etmemize sebep olan. Bundan dolayı belki de 4,6 milyar yıl önce meydana gelmiş olan bu yer küre üzerinde yaklaşık 6 bin yıl önce krallıklar, dinler ve para kavramı ile kulların kurguladığı dünyaya sorgulamadan “peki” diyor olmamız. Büyük bir ekosistemin parçası olarak uzayın derinliklerinde varlığını sürdüren gezegenlerden birinde nefes alıp veriyor olduğumuzu unutmamız. Bu yer küre üzerine vakti zamanında kullar tarafından çizilmiş olan sınırlar arasındaki toprak parçalarına ülke diyor olmamız, yaratımlarımızı hala eski değer kavramı ile ölçüyor olmamız ve bir saniye ile gerçekliğin değişebileceğine inancımızla tüm yaşamsal arzularımızı yepyeni bir yıldan bekliyor olmamız.

Halbuki doğaya yaklaştıkça, doğanın bir parçası olduğumuza uyandıkça öğretilmiş olanları sorgulama arzumuz da derinleşmeye başlıyor. 21 Aralık Nardugan anlam kazandıkça, karanlığın aydınlığa izin verişini deneyimlemeye başlıyor insan. En karanlık günlerden geçen ruhumuz günlerin uzamaya başlamasını hissettikçe ümide uyanmaya başlıyor yine. Kendimizi derin dinleyebilmemiz için bizlere yaradılışın hasat dönemi akabinde sunduğu bu karanlık günler, 21 Aralık’ın akabinde baharın, uyanışın, bereketin, üretimin ve ümidin habercisi olmak üzere güneşe ve ışığa alan açıyor yaşamlarımızda. İşte bu yüzdendir bir yıldan diğerine geçerkenki neşemiz, hafifliğimiz ve ümidimiz. Güneşin yaşamımızda yeniden varlığını derinden hissettirmesinin müjdecisidir yeni yıl. Günler uzamakta ve ilkbahar yaklaşmaktadır. İçimizde hissettiğimiz bu ümit, yaşamımıza dönüp bakmak, tüm yaradılışın gelişmemiz için sunduğu olanakları nasıl değerlendirdiğimize dair içsel bir gözlem yapmak, sevdiklerimize uzanıp dokunmak, aldığımız nefese ve ana minnetimizi sözlendirmek için bizlere imkan sunuyor.

İşte bu yaşamı birlikte kutlama hissi evlerimizi, yuvalarımızı ve kalplerimizi sevdiklerimize, ailemize, ekosistemimize açıyor olmamıza sebep. Kolektif olarak tüm ümitlerimizi, özlemlerimizi, niyetlerimizi paylaşmamıza sebep.

Ve işte aynen bu sebeple yazıyorum bugün bu satırları, adet yerini bulsundan da öte, derin bir minnetle. Yaşamın akışına teslimiyette olan, geleni erdemle anlamlandıran, yaşamı hamd olsun bakış açısı ile kucaklayan siz sevgili yol arkadaşlarımın varlığına minnetle. Aldığım nefese, benden sözlenmek isteyenlere, güneşe, insanlığımıza, inanca ve ümide minnetle.

O zaman varsın 10-9-8-7-6-5-4-3-2-1 olsun.

Bu gezegende ikamet eden 8 milyar insanın 31 aralık günü boyunca yarattığı inanç titreşimi bütüne hayırlı olsun.

Sevgide, değerde, anlamda, sağlıkta bereketi ile gelen bir yıl olsun!

Derinden bağlandığımız, sevgiyle yaşamı ve diğerini kabulde olduğumuz, yaşamımızda anlam bulduğumuz birlikteliklere dahil olduğumuz ve sağlıkla işlediğimiz bir sene olsun!

Bugünün farkındalığı, minneti, umudu bu sene boyunca her nefesimizde olsun!

Bir’likte birlik içinde bir sene olsun!